Sorun şu ki yanlış insanlardan güzel şeyler bekliyoruz.
Geç de olsa bazı kayıpların mükafak olduğunu insan bir gün alıyor.
“Neden hep aynı karakterde ki insanlar ile sınanıyorum” dedi kadın
Sadece sen değil “aaa yine mi aynı insan” dediğimiz oldu
Allahım neden karşıma hep bu karakterde ki insanları çıkarıyorsun? zorlanıyorum, isyan etmek istemiyorum diye ağlaya ağlaya, halıyı tırmalaya tırmalaya
yaşadıklarından tiksinip için dışına çıkana kadar kustun mu sen?
Kustun mu diyorum? Çünkü yaşadıklarını hazmedemediğin de kusarsın..
Adam sustu..
Hafif nemli gözleri, ikna edemeyecekti kadını.
Tekrar aynı şeyleri yaşamamak için kendini korumaya aldı kadın.Çünkü O’nu sadece kendi koruyabilcekti bu yaşam da.
“Neden ama neden benim günahım ne “ dedi adam
“peki benim suçum ne” diye sessizce fısıldadı kadın
Adam’ın pes etmeye niyeti yoktu, ikna edecekti..
Kadının da ikna olmaya niyeti yoktu.
Buğulu gözlerle sessizce çaylarını yudumladılar.. Kadın ağlamamak için kendini zor tutuyordu. İlk kez birine inanmak, elini uzatmak istedi ama yapamadı.
Adam “ beni ikna etmelisin” dedi
Bak şimdi bir dakika beni müdahale etmeden dinle. Sadece dinle… Ve anlamaya çalış lütfen. Anlaman lazım. Anlaman önemli…
Yoruldum ben, çok yoruldum… Bu gelgitler, bu kararsızlıklar yordu, yıprattı beni…
Ben sadece huzurlu bir hayatım olsun istemiştim… Ama benden huzur talep edenler bana o huzuru hiç sunamadı.. dedi kadın
