Bu yeryüzü insanlar tepinip birbirini öldürsün diye mi yaratıldı sanırsın? Bunca insan sahipsiz mi sanırsın?
Allah’ın bana yaşattığı her olumsuz şeyin hayatıma açılan yeni bir kapı olarak görüyorum.
Çocukluğumdan beri yaşadığım her olumsuz olayı, canımı yakan, nefesimi kesen, neşemi öldüren kötü diye adlandırdığım her ne ise bana açılan şahane kapılar olduğunu gördüm.
Üzmüyorum kendimi, kılımı kıpırdatmıyorum artık. İnsanlar üzemiyor beni. Bencillik değil bu ama adını koyamadığım bir şey.
İyi ki yoksun, iyi ki bıraktım, iyi ki vazgeçtim, iyi ki, iyi ki… Çünkü bitmesini istedim.
Bitirmesem RABBİM’in beni hangi mücizelerle karşılaştıracağını bilemezdim.
Sıkıntının ardından açılan kapıları fark et.
Mevlana ne güzel demiş “Sıkıntı yok efendiler, dert insana yol gösterir.” Bu öğretiye hayranım.
Hayat daima senden birşeyler öğrenmeni bekler. Ve görmeni istediği şeyler gizlidir. Farkında olmamız yıllarımızı alabilir. Kendine kızma, kaderi suçlama.
Bak bu sabahta uyandın. Demek ki her şey için bir şansın daha var. O zaman hadi ne bekliyorsun? Sana yakışan en güzel şeyin gülümsemen olduğunu sakın unutma e mi!
Ben de senin gibi hayatın her noktasında aşırı fedakar ve vericiydim. Sorguladım günlerce, yıllarca…
